bırakıp gel

dinle

gel
ayrıl gel
ayrıl da gel
ayrıl da gel ondan

cam küllüğün yanında
ufak naylon poşetin içinde
acı taştan bir derman var
esaslı bir mal.
gücendim hakikatlere ben ama
boktan bir kıvırtma olduğuna
ne anlatıyorsun ki bana
yeterince kıyak değil mi bu dünya?

inmek mi istediğin?
durağın mı burası senin?
üçkat süper jelibonlu sundae mi var elinde,
tepesinde lanet bir kiraz ile?
nasıl böyle cömert olabiliyorsun ki
harcayabilecek kadar
her ayık anını öfke ve can sıkıntısı ile

neden gelemezsin ki
sökül de gel
bırak onu ve gel
neden?

kollarımızı sallamazdık
bu tanımadık sokaklarda
dalmaya götürürdün beni
derin mavi sulağın içine
ama şimdi bulmaya çabalıyorsun her minik defineyi
hazzın her parlak kuruşunu
tatmin etmek her bencil emelini
geri yüzmeden önce yüzeye doğru

neden gelmiyorsun?
gelsen
bırakıp gelsen

sana göre hoşlanmıyorum artık ondan
ama asıl hoşlanmadığım ne biliyor musun,
ek tekerler koymak
bisikletinin arkasına
ve aşırılık
ya da öptüğümde seni tadın
tek başına bırakılmayı sevmiyorum
özlemem mi sanıyorsun seni güzelim

niye gelemiyorsun
gelsen
kurtulsan ondan
niye?